Ama yastayım... Arkadaşımında duyurduğu gibi babaannemi kaybettim. Beklenen ama kabul etmek istemediğimiz bir süreçti... Yarın 7 gün olacak toprağa verileli. Ben Allaha inanıyorum. Müslüman olmaktan öte Allahın varlığına ve onun bizim anlayamadığımız, aklımızın ermeyeceği yöntemleri olduğuna... Ölümde bunlardan biri... Çok acı ama belki de düşündüğümüz kadar kötü değildir. Babaannem benim neresi olduğunu bilmediğim bir yolculuğa çıktı... Böyle düşünmek istiyorum... Bedeni yüktü burada bıraktı... Uzun ve mutlu bir ömür yaşadığını düşünüyorum... Çok yokluk, yoksukluk, acılar çekmiş çocuklarını büyütürken ama onlar büyüdükten sonra Annelerinin yanından ayrılmadılar. İhmal ettiler belki ama 7si de hayırlı evlattı. Allah herkese nasip etsin böylesi bir sevgiyi. 92 yaşındaydı babaannem. Torununun, torununu gördü...
Çok sevildiğini bilerek gitti... Tek içimde ukte kalan eline doğduğumuz kardeşlerim ve benim hiç bir mürüvvetimizi göremeyecek olması... Derler ki hatırladığın sürece senle olacak, derler ki adının anıldığı son gün ölür insan. O nefret ettiğim ismim şimdi babaannemden bana hatıra... Ben yaşadıkça adı benle yaşayacak... Kendi adımı ölmeden mezar taşında görmek de varmış, daha taşı yok ama olacak. Yaşasaydı çok acı çekeceği bir sürece girecekti demiş doktor. Allah çektirmedi, ilk kez çok düşkün oldu ve fazla çekmeden, çektirmeden gitti..
Doğumgünüme kadar yaşar mı acaba diye düşünmüştüm olmadı. Ama babaannem bana süre verdi diyorum. Biraz daha toparlanmam için... Her ne kadar keyfim yoksa da doğumgünüm olduğunu anlayabilmem için... Sanki haftalar geçmiş gibi. Demek Allah sabrını böyle veriyor. Yoksa nasıl yaşar insan? Babamı düşünüyorum ben şimdi, güçlü durmaya çalışıyor ama dünyasını annesinin etrafında çeviren bir adamdı babam. Annesi bir yana dünya bir yanaydı... 4 yıl önce bir şeyler oldu yanlış anlamalar, kalpler kırıldı sonra da geriye dönülemedi. Sorunlar çözüldü ama kırılan kalpler tamir olamadı... Meğer bizim babaannemizin yokluğuna alışma süreciymiş o... Allah şer dediğimiz olaylar vasıtasıyla bize güç vermek istemiş belkide. Aklımda hep babaanenmin sözleri bir kaçını paylaşmak istiyorum...
Bıldır ki kuzuya ne derler?
Ne derler babaanne?
Şişek. Selam vermeden geçene ne derler?
Eşşekk...
Niçe kızcağız, öyle gelincağız...
Öğüt ola aslana, bir dahana uslana.
Asil isen bir gül yeter kokmaya, hoyrat isen gir bahçeyi yıkmaya.
El bir çuval kömürü yer, yüzüne gözüne bulaştırmaz, sen daha kömür çuvalının yanına varmadan ağzın yüzün kapkara olur.
Daha çok var aslında da şu anda aklıma gelenler bunlar. Son olarak başsağlığı dileyen herkese çok teşekkür ederim. Allah razı olsun...
Devamını Oku