Ameliyat sonrası toparlanma sürecinde, en azından akrabalar bayramı bahane eder de bir uğrar, bir demet çiçek getirir diyordum. İki adım öteden yolu düşmeyen, İstanbulu tavaf edipde bir tek benim semtime uğramayan arkadaşları es geçtim onlar zaten yoktular. Ama aşağıdan yukarı inmeyen, sonrasında yoktunuz sandık diye telefon bile açmayan 'abla' dediğim kuzene, bir istediğin var mı diye sormadan, geçmiş olsuna gelmeyi bırak hoşçakal bile demeden yurt dışına bayram tatiline giden diğer kuzene ne demeli? Anlatsam anlamaz, üzüldüğümle daha çok kırıldığımla kalırım eminim.Yıllar önce söylediği gibi, hak edene, hak ettiği gibi davranılır. Demek ki ben bu kadarını hak ediyorum. Öte yandan bayram, kalabalık demeden taa İstanbulun bir ucundan beni hem hastanede, hem evimde ziyarete gelen
Sevdama, binlerce kilometre öteden koşarak gelen, gak desem su, guk desem ekmek vermek için hazır olda bekleyen
Handanıma haksızlık yaparım üzülürsem. Elimizde olmayanlara üzülmek yerine olanlara sarılıp, kıymet bilmek vaktidir. Bir de evlenecek olan kuzenim var. Çıkarı var diyor bazıları. Çok safsın hemen unutuyorsun diyorlar, evet öyleyim. Ama değilmi ki baştan beri bu süreçte yanımda oldu. Artık beni sevmiyor dediğim anda, sürekli endişesini hissettirdi. Bir tek düğünüm arada kaynayacak korkusu olamaz bu. Bu kadar yıllık kuzenimse benim, ben buna inanmam. O yüzden sürünüyor da olsam atacağım üstüme bulduğum ilk saçma sapan giysiyi, hem kınasına, hem düğününe gideceğim. Artık gidiyor. Yollarımız uzun zaman önce ayrılmıştı ama şimdi evleniyor istesek de hiç bir şey eskisi gibi olamaz. Bu güller ondan ve nişanlısından. Saksıda ki pembe çiçekte annesinden yani halamdan. Kasımpatılar annemden. Anne'ciğim dayanamadı kimse bana çiçek getirmedi diye ağlamama, gitti bana çiçek aldı. Annelerin hakkı ödenir mi şimdi? Ödenmez tabii ki!!
11.1. 2011 Tarihli düzeltme: Blogda muhtelif seferler bahsettiğim 'ablam' blogumu keşfetmiş ve bugün anlayamadığım bir sitemle geldi bana. Önce yaşlılığına vereyim dedim ha ha ha.. -şaka- Yine de iyi insanları anmamak da benim vefasızlığım olur diye düşündüm. İyileri görmemek 'çantada keklik' bilmek en sevmediğim düşünce tarzıdır halbu ki. Her ne kadar süreç esnasında beni sinir krizinin eşiğine getirseler de, ameliyat sonrasında kim olduğunu dahi bilmediğim bir kadınla sürekli kıyaslanmış olsam da, :P ne bugün, ne yarın ne de daha sonraki günlerde önce Halamın hakkını ödeyemem. Sonra ablamlar: Hastanede bir tek onlar vardı. Ve sonradan hatırladım onlar hastaneye çiçek getirdiler. Fakat kardeşim biz evde olmadığımız için babanneme bırakmış çiçeği solmasın diye :)
Devamını Oku